Naturalizm metafizyczny

Naturalizm metafizyczny, zwany również „naturalizmem ontologicznym” i „naturalizmem filozoficznym”, jest filozoficznym światopoglądem i systemem przekonań, który utrzymuje, że nie istnieje nic poza naturalnymi elementami, zasadami i relacjami, takimi jak te badane przez nauki przyrodnicze, tj. te, które są wymagane do zrozumienia naszego środowiska fizycznego poprzez modelowanie matematyczne. Z kolei naturalizm metodologiczny odnosi się wyłącznie do metodologii nauki, dla której naturalizm metafizyczny stanowi tylko jedną z możliwych podstaw ontologicznych.

Naturalizm metafizyczny utrzymuje, że wszystkie własności związane ze świadomością i umysłem są redukowalne do natury lub są wobec niej nadrzędne. W szerokim ujęciu, odpowiadająca mu perspektywa teologiczna to naturalizm religijny lub naturalizm duchowy. Mówiąc dokładniej, naturalizm metafizyczny odrzuca nadnaturalne koncepcje i wyjaśnienia, które są częścią wielu religii.

Naturalizm metodologiczny

Naturalizm metodologiczny zajmuje się metodami poznawania tego, czym jest przyroda. Metody te są przydatne w ocenie twierdzeń o istnieniu i wiedzy oraz w identyfikacji mechanizmów przyczynowych odpowiedzialnych za powstawanie zjawisk fizycznych. Próbuje wyjaśniać i testować naukowe przedsięwzięcia, hipotezy i zdarzenia w odniesieniu do naturalnych przyczyn i zdarzeń. To drugie znaczenie terminu „naturalizm” stara się zapewnić ramy, w których można prowadzić naukowe badania praw natury. Naturalizm metodologiczny jest sposobem zdobywania wiedzy. Stanowi odrębny system myślowy dotyczący poznawczego podejścia do rzeczywistości, a więc jest filozofią wiedzy. Badania socjolog Elaine Ecklund sugerują, że naukowcy religijni w praktyce stosują naturalizm metodologiczny. Informują oni, że ich przekonania religijne wpływają na sposób, w jaki myślą o implikacjach – często moralnych – swojej pracy, ale nie na sposób uprawiania nauki.